Muziekfestivals zijn er vele. Maar een muziekfestival in quota, bovenop de berg, waar je alleen maar kunt komen na een flinke wandeling, die kende ik nog niet. De combinatie blijkt magistraal, zo blijkt; mijn verwachtingen worden dan ook meer dan overtroffen….
Vanuit ons heerlijke hotel La Baita midden in het centrum van Madonna di Campiglio rijden we met de auto naar Pinzolo om daar de cabine- en vervolgens seggiovia, stoeltjeslift, te pakken naar de bergtop Doss del Sabion. Toen de hoteleigenaar hoorde over onze plannen om een concert te bezoeken van de Suoni delle Dolomiti, zei deze dat het uitzicht bovenaan deze berglift nog mooier was dan in Madonna di Campiglio. We konden ons dat niet voorstellen, maar inderdaad, ze hadden gelijk! Beide plaatsen liggen maar 20 autominuutjes (13 km) uit elkaar, maar het uitzicht op de bergketens die de plaatsen omgeven, is inderdaad toch weer heel anders.
Uitzicht vanaf de Doss del Sabion, Pinzolo
Heerlijke bodem
Aangezien het concert aan het begin van de middag start, leggen we eerst een heerlijke bodem op het terrazza panoramica bij Rifugio Doss del Sabion (2101 meter). Aan de ene zijde kijken we uit op de Gruppo dell’Adamello, waar we een dag eerder een fantastische E-MTB-tocht hebben gemaakt. En aan de andere zijde kijken we naar de hoge kale bergtoppen Crozzon die Brenta, Cima Tosa en Cima d’Ambiez (resp. 3135, 3136 en 3096 meter hoog) van de Dolomiti di Brenta. Straks lopen we richting die toppen, richting de Rifugio XII Apostoli; op het kaartje te zien, wordt dat nog wel een hele klim. Daarom eerst maar eens die bodem van lokale lekkernijen en, omdat we het niet kunnen laten, een glaasje Prosecco.
Een goede bodem is het halve werk…
Sazzi, verzadigd, vangen we onze wandeling aan. Het is toch wel 1 ½ uur lopen naar het Lago asciutto, opgedroogde meer, op 1850 meter. Maar dan, dan zien we, na de laatste bocht, eindelijk een grote, open vlakte vol mensen die met hun wandelstokken provisorische zonneschermen hebben gemaakt om zich te beschermen tegen de zon die picchia, brandt. Ondanks dat de temperatuur per 100 hoogtemeters een graad zakt, is het verkoelende windje een uitkomst. De meute, jong en oud, zit en ligt in een halfronde kring op de grond, rondom de musici. Heerlijk informeel maar als de muziek gaat spelen, non si sente volare una mosca, wordt het muisstil.
De meute, jong en oud, zit en ligt rondom de musici.
Kippenvel
Als het orkest begint, krijg ik pelle d’oca, kippenvel. De rillingen lopen over mijn rug. De combinatie van de bijzondere setting, de hoge bergtoppen als scenografia, decorontwerp, en de vlakte als palcoscenico, toneel, de wolken die een doorlopend wisselend panorama geven, de verwaaiende klanken van de muziek, de relaxtheid van de in het gras liggende toehoorders … Wat een schoonheid, ik krijg er tranen van in mijn ogen, ter plekke, maar ook nu, een hele tijd later, als ik het beeld weer voor de geest haal… Als je zóiets weet neer te zetten, dan heb je echt iets heel bijzonders te pakken. Iets waarbij ik me kan voorstellen dat mensen er een vakantie omheen plannen.
Als het orkest gaat spelen, wordt het muisstil…
Suoni delle Dolomiti
Op diverse fraaie locaties in Trentino organiseert Trentino Marketing de Suoni delle Dolomiti, letterlijk vertaald ‘de klanken van de Dolomieten’, Elk jaar in de maanden juli en augustus bevat de programmering niet alleen musica classica, klassieke muziek, maar ook jazz, worldmusic en canzone d’autore, singersongwriters. Artiesten variërend van de cellisten van het Berliner Philharmoniker tot Chick Corea, Joey Alexander en vele anderen. De locatie wisselt per concert en bij slecht weer wordt de uitvoering aan het eind van de middag beneden in het dorp gehouden
Na afloop van het concert vangen we met lichte tegenzin de terugwandeling aan, richting Doss del Sabion om de lift naar beneden te nemen, eenieder verzonken in zijn eigen gedachten. Want het geheel ti lascia senza parole, laat je sprakeloos achter….
